Bafra'da 45 yıldır ayakkabıcı tamirciliği yapıyor

Teknolojiye ayak uyduramayan el sanatları hayatta kalmaya çalışıyor. Yok olan sanatlardan bir tanesi Ayakkabı tamirciliği son yıllarda ekonomik sıkıntıların artmasıyla tekrar canlanmaya başladı.

Hüseyin Çoban 1977 yılında 16 yaşındayken, Dedesinden görerek başladığı ayakkabı tamirciliğine, babasıyla beraber sürdürdüğünü ama asıl ustasının amcasının olduğunu da söyledi.

Ayakkabı tamircisi Hüseyin Çoban mesleğinde iş yoğunluğu yaşandığını ama çırak dahi bulamadığından dert yandı;”işlerimiz çok yoğun, gelen işlere yetişemiyorum. İşimizde çırak bulamıyoruz. Peşimizden gelen biri olmadığından işi devredeceğimiz hiç kimse yok. Bundan 20 yıl önce çırak boldu. Benim oğlum gelsin yanınızda çalışsın diyen çoktu. Şimdilerde ise ne gelen oluyor nede iş arayan oluyor. Eskisi gibi çırak yok, yetişmiyor.” Dedi.

Önceki yıllarda iş yerinde kişilere özel ayakkabı ürettiklerini, son 7 yıldır da imalat yapmayı bıraktıklarını söyleyen Hüseyin Çoban,”Özellikle pandemi döneminden sonra işler daha da yoğunlaştı, Pandemiden önce işler yavaş gidiyordu, fazla bir iş yoğunluğumuz yoktu. Salgından dolayı bir anda bir boşluk oldu. Pandemi döneminde 15 gün iş yeri açamadık. Sonrasında işyeri açma yasağı kalınca işlerimiz adeta patladı.” Dedi.

Gelen müşterilerin çoğu hayat pahalılığından yakındığını söyleyen Hüseyin Çoban, tamir için gelen müşterilerimiz, ayakkabılar çok pahalı, yeni ayakkabı alamıyoruz, eski ayakkabılarını yaptırmayı seçiyorlar. Önceden böyle bir yakınma yoktu. Bunca meslek hayatımdan hiç görmediğim tamiri olmayacak ayakkabılar geliyor. Müşteriye bu olmaz, bunun tamiri yok, dediğimiz halde üsteleyen müşterilerimiz oluyor. Kimi zaman bazı müşterilerden para bile almadıklarını söyledi.

Haber Emre Dilek