Boğazkaya Mahallesi’nde 42 yıldır bakkalcılık mesleği ile uğraştığını anlatan 74 yaşındaki 8 çocuk babası Mustafa Orta anılarını anlatarak, günümüze nasıl geldiğini paylaştı.

Mustafa Orta, “42 Yıldır Bakkalcılıkla uğraşıyorum. Eski ismi Tos Köy yeni ismi Boğaz Kaya Mahallesi, Derbent Mahallesi’nin bizimle bir alakası yoktu, ama öle bir isim aldı. Buranın bir dönüm toprağa gitmedi. Bizim bu topraklar suyun altında kaldı. Devletin hududunda barajı kestikleri için burası Derbent Barajı’nın ismini aldığını” söyledi.

1982  yılında bakkalı açtığını söyleyen Mustafa Orta,” Bir de kardeşim var, halen beraberiz ayrı değiliz. O biraz rahatsızlaştı, ilk seneler o bekliyordu bakalı, şimdi o rahatsızlaşınca ondan sonra, iki senedir ben bakıyorum. Evin dışişleri ben yapıyorum, köy işleri olarak eskiden tütünde yapıyordum. Hayvancılık, un, kepek ve bakkal işi, şimdi oğlumun üzerine verdim bakalı. Ben biraderin üstüne açtım bakkalı onu kapattım. Oğlanın üzerine açtım. Üçümüz evdeyiz, ayrımız gayrımız yok üçümüz beraberiz. Kazancımızda beraber.” Dedi.

Mustafa Orta,” Babam bakkalı açtığıma razı değildi, bana kızdı, 3 sene bakkala gelmedi. Ondan sonra biladerim rahatsızlandı, İstanbul Balta Limanı’nda hastanede yattı, ben yalnız kaldım. Hem tarla, hem bakkal biraz bunaldım. Gecede bir saat uykum yoktu. Ondan sonra babam geldi, bana dedi. ‘Bunaldın sen dükkandaki malzemelerin ismini fiyatlarını yazda, ben bekleyeyim. biraz yardımım olsun sana dedi.’ Ondan sonra babam bakkala bir girdi, bir daha bakkaldan çıkaramadım. Babamın gömleği vardı iç cebine parayı koyardı. O zamanlar çok alışveriş yapılıyordu.”

Kolay bir iş değil bakkalcılık, biri birine kızarsa, bakkal açsın diye beddua etsin yeter diyorum. Çünkü, doğru dürüst namazını kılamazsın, affedersin lovobaya gidemezsin. Yemekten 5 sefer  6 sefer kalktığın olur. Şimdi kapatayım kimse yok diye, evimin önüne çıkmadan zil çalıyor. Haydi geri yani kolay bir iş değil, herkesin yapacağı bir iş değil bu bakkalcılık, herkesin yapacağı bir iş de değil, sabır ister.

Köyün eski halinden bahseden Mustafa Orta,” Burası 300 haneydi, şuanda burası 50 hane, karşı köyde 70 hane, kimisi İstanbul'a gidiyor, yazın burada duruyor, kışın gidiyor, bu şekilde devam ediyor. Eskiden burada köy çarşısı vardı. 7 tane kahvehane vardı, 9 tane bakkal vardı, otel vardı, karakol vardı, terzi dükkanları, demirci dükkanları, 2 tane fırın, 1950 doğumluyum, 1990 yılını kadar bu şekilde devam etti. 1990’dan sonra su bağlandı. Tabii dağıldı, 26 köy buraya bağlıydı, Nahiye idi burası. Yani çok şenlik bir köydü. Yakın yerlerde böyle bir köy yoktu.

Ben emekli oldum, bilader emekli oldu, oğlum üstüne verdim bakkalı oda emekli oldu. Üçümüz buradan emekli olduk. Hiç bir şeyden şikayetçi değilim, çalışıp emeğimizin karşılığını alıyoruz. Elimden geldiği kadar millete yardımcı oluyorum her hususta. Veresiyeden hastasına herkese yardımcı olmaya çalışıyorum. Bakkalımda köy yerinde, şehre gitmeden iğneden ipliye ne lazımsa her şeyin olduğunu da.” İfade etti.